13 jaar geleden ging ik met mijn dochters en mijn nieuwe man samenwonen. Er kwamen nieuwe huisregels. Mijn man had meer regels dan wij gewend waren. Het was even wennen. In de loop der jaren vonden mijn dochters dat hij zich overal mee “bemoeide”. Met hoe lang ze op de computer mochten of hoe laat ze naar bed moesten. Dat zijn geen regels.
Hij wilde mijn kinderen opnieuw opvoeden. Ze waren opgevoed, maar niet helemaal zoals hij dat zou doen of wensen.
We hebben veel gesprekken over opvoeding gehad, soms ook strijd. We gingen voor de “betrokken opvoedingsstijl” (ouder stelt duidelijke grenzen, liefdevol, er is overleg en eigen inbreng en zelfstandigheid worden gewaardeerd. Veel betrokkenheid en veel controle).
Het thema dat ik zelf te ontwikkelen had is grenzen stellen en bewaken. Dat wil zeggen dat na een mooie uitwisseling van argumenten de kinderen goed onderhandeld hadden en hun zin kregen. Het had iets weg van de “toegeeflijke opvoedingsstijl” (er moet aan de behoefte van het kind tegemoet gekomen worden. Veel betrokkenheid en weinig controle). Hij kon het moeilijk hebben, het was te los. Hij kon dan de “autoritaire opvoedingsstijl” inzetten (Ik ben de volwassene, je doet wat ik zeg. Rust en regelmaat zijn belangrijk. Veel controle en weinig betrokkenheid). Dat kon ik niet hebben.
We bespraken zaken, trachten een lijn te trekken en zochten naar hoe als partners naast elkaar te staan. In onze gesprekken wisselden we uit hoe ieder het zag. Ik luisterde naar zijn goede argumenten, kon me goed verplaatsen en inleven in wat hij aangaf en aan het einde van het gesprek was ik het met hem eens. In de uitvoering pakte het anders uit dan we besproken hadden. Ik raakte weer in gesprek met mijn dochters en vond ook hun argumenten redelijk.
In de loop der jaren leerde ik beter te staan voor wat ik zelf vond. Wist mijn plek naar beiden toe. Als stiefouder is hij betrokken bij mijn kinderen en ik ben degene die over hun opvoeding gaat. Ik had niet alleen te staan naar mijn dochters toe, ik had ook te staan naar mijn man als hij vond dat ik het anders moest doen.
Ik ben de moeder en verantwoordelijk voor de opvoeding van de kinderen. Hij is mijn man en is betrokken. Het is belangrijk dat er samenlevingsregels zijn die we allemaal naleven. Inmiddels zijn mijn dochters 22 en 19, een is het huis uit de ander bijna.
Het belangrijkste is hoe we met elkaar omgaan. Met respect, ieder in z’n waarde laten en duidelijk naar elkaar toe zijn. En dat je als partners naast elkaar staat en elkaar steunt. De rol van de stiefouder is de ouder steunen in z’n taak als opvoeder. Dat kan soms moeilijk zijn als de ouder het anders doet dan jij het zou doen.
Loop jij tegen het maken van regels of de opvoedingsstijl aan? Het kan helpend zijn om in een paar gesprekken helder te krijgen wat opvoedregels zijn en wat huisregels zijn en hoe daarmee om te gaan. Je bent van harte welkom bij Stiefgoed Leiden.